0

 

 

( dwa miesiące wcześniej )

Po dużym, ładnie urządzonym pokoju rozniósł się szloch. Siedząca na łóżku dziewczyna nie mogła opanować rozpaczy i cieknących po jej twarzy łez. Jest serce było w tym momencie tak bardzo zranione, a umysł nie mógł przyswoić tej nowej, nieznanej mu to tej pory sytuacji. Została WYKORZYSTANA. Oczarował, upił i WYKORZYSTAŁ. Tak bardzo go znienawidziła. Jeszcze nigdy przez całe swoje dwudziestoletnie życie, nie czuła się tak źle, tak podłe z własnym ciałem. Brzydziła się go. Chciała umrzeć, tak porostu oderwać się od całego świata i otaczających ją problemów. Zawsze myślała, że ten pierwszy raz przeżyje z kimś wyjątkowym, z kimś kogo będzie kochała całym sercem. A tymczasem on, osoba, którą znała kilka godzin odebrała jej to, co najważniejsze. Nic nie pamiętała, ale może to i lepiej. Chociaż nie, jego oczy, niebieskie, takie przenikliwe i piękne, a zarazem zdradliwe. Ich też nienawidzi.  I gdy tak leżała, niemalże bez życia, natrafiła na kawałek papieru. Był trochę pognieciony, napisany jednak bardzo starannym pismem. Zaczęła czytać.

Faith,
Przykro mi, że to potoczyło się w ten sposób. Nie chciałem Cię zranić, ale wiem, że kiedy rano otworzysz oczy, tak właśnie będzie. Niszcząc twój światopogląd, tak naprawdę zniszczyłem i Ciebie. I to chyba właśnie z tego powodu jest mi tak cholernie głupio, bo wiem, że nie zasłużyłaś na coś takiego. Właściwie nie wiem czego piszę Ci to wszystko. Nigdy tego nie robię, ale Faith, twoja osoba kompletnie zawróciła mi w głowie. Jeszcze nigdy nie czułem się tak swobodnie w towarzystwie kobiety. I choć chciałbym zostać z Tobą i dłużej przyglądać Ci się gdy śpisz, nie zrobię tego. Nie jestem tym, kogo szukasz, a ty nie jesteś tą, której szukam ja, bo nie szukam nikogo. Więc proszę Cię, gdy stąd wyjdziesz, zapomnij o tym co Cię spotkało, tak będzie najlepiej...